Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2008
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ
Διάβημα διαμαρτυρίας στον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Σωτ. Χατζηγάκη, πραγματοποίησε χθες αντιπροσωπεία του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, ζητώντας την άμεση παρέμβαση της Δικαιοσύνης για την εργοδοτική αυθαιρεσία σε βάρος των εργαζομένων και της Ενημέρωσης, με τις μεθοδεύσεις από τον όμιλο εφημερίδων του SPORTIME. Οι εκπρόσωποι της Ένωσης τόνισαν ότι ήδη η ΕΣΗΕΑ έχει καταγγείλει την ιδιοκτησία της εφημερίδας και τα συγκεκριμένα και γνωστά τραπεζικά συμφέροντα, που έχουν συμβάλει και οδηγήσει στη δημιουργία της απαράδεκτης κατάστασης, την οποία συντηρούν καθώς και τη διαπλοκή που δημιουργούν. Ήδη η νομική υπηρεσία της Ένωσης, προωθεί τη διαδικασία για την υποβολή συγκεκριμένης αναφοράς, ενώ έχουν προγραμματισθεί ανάλογα διαβήματα στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, στην Επιτροπή Ειδικών Ελέγχων και στην Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες. Για 13η ημέρα οι συντάκτες της SPORTIME συνεχίζουν την επίσχεση εργασίας, επειδή η εργοδοσία εξακολουθεί να μην καταβάλει τα δεδουλευμένα 2 και 3 μηνών. Οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις συνεχίζονται αλλά κάθε προσπάθεια των εργαζομένων να επιδιώξουν την δικαστική ικανοποίηση των απαιτήσεών τους, αποβαίνει ματαία εξαιτίας αφενός μεν της έλλειψης οποιουδήποτε ενεργητικού ή περιουσιακού στοιχείου των Μ.Μ.Ε. και αφετέρου της ύπαρξης ενός πλέγματος εταιρειών με διορισμένους αχυρανθρώπους στα Διοικητικά Συμβούλια αυτών. Η κατάσταση στον όμιλο ο οποίος εκδίδει τις εφημερίδες SPORTIME, ΑΘΛΗΤΙΚΗ (πρώην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ) και λειτουργεί το Ρ/Σ SPORTIME FM και τον διαδικτυακό τόπο SPORTIME.GR αντανακλά αυτό που πράγματι συμβαίνει σε μερίδα των ΜΜΕ: Αδιαφανή ιδιοκτησιακά καθεστώτα, εμπλοκή off shore εταιρειών, τραπεζικές δανειοδοτήσεις, πρόσωπα βιτρίνα στα Δ.Σ. των εταιρειών ενώ τα πραγματικά αφεντικά παραμένουν στο σκοτάδι, εκδοτικές εταιρείες χωρίς κανένα περιουσιακό στοιχείο και καμία εγγύηση βιωσιμότητας, αδιαφανή επιχειρηματικά συμφέροντα, καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας και των ΣΣΕ, μη πληρωμή και στην καλύτερη περίπτωση σημαντική καθυστέρηση στην καταβολή των δεδουλευμένων, είναι μερικά από αυτά που χαρακτηρίζουν αυτήν την μερίδα των ΜΜΕ. Η κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο και είναι η ώρα και της Δικαιοσύνης!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Επιτέλους ύστερα από αρκετό καιρό διαβάζω μια ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ που όντως "κάτι λέει"!
Υπάρχουν πάρα πολλά που πρέπει να γίνουν στο χώρο του Τύπου όμως τώρα προκύπτει η ευκαιρία να γίνει μια καλή αρχή.
Θέλουμε δημοσιογραφία με αλήθειες
υπέρ του "πελάτη" κι όχι υπέρ του "κορόϊδου πελάτη";
Ας βοηθήσουμε όλοι μας στην προσπάθεια να επαναπροσδιοριστεί στον προορισμό της, η "πιάτσα μας" διότι όπως λέει η ΕΣΗΕΑ - και το γνωρίζουν σχεδόν όλοι - στα ΜΜΕ επικρατούν:
"...Αδιαφανή ιδιοκτησιακά καθεστώτα, εμπλοκή off shore εταιρειών, τραπεζικές δανειοδοτήσεις, πρόσωπα βιτρίνα στα Δ.Σ. των εταιρειών ενώ τα πραγματικά αφεντικά παραμένουν στο σκοτάδι..."!
Το Sportime κάποιοι "γνωστοί-άγνωστοι" προσπαθούν τα τελευταία χρόνια να το κάνουν πειραματικό εργαστήριο.
Εμείς οι συντάκτες του, δεν θέλουμε να είμαστε πειραματόζωα.
Επιμμένουμε να στηρίζουμε και να υπερασπιζόμαστε αυτό που φτιάξαμε και αγαπήσαμε όλοι μας.
Την εφημερίδα Sportime.
Υ.Γ.: Προτείνω σε όλους τους φίλους μας, στο blog των συντακτών του Sportime να γράφουν επώνυμα τα σχόλιά τους.
Πιέστε τους κι άλλο
Είναι βέβαιο ότι τέτοια ανακοίνωση δεν είχε βγάλει ποτέ η ΕΣΗΕΑ. Βέβαια μάλλον αυτό οφείλεται στις συνεχείς δικές σας πιέσεις. Διότι ο Πάνος και η παρέα του είναι βέβαιο ότι παρακαλούν να πληρώση ο Κωσταγιώργης, όχι γιατί έτσι πρέπει, αλλά για να μην ασχολούνται μαζί σας. Δεν πρέπει να τους αφήσετε λεπτό σε ησυχία. Το ταμείο πρέπει να ανοίξει για να πάρετε τα χρήματα όμως αν αληθεύει η πληροφορία που έμαθα περί επιστροφής σε δώδεκα άτοκες δόσεις, τότε -αν φυσικά αντέχετε- να μην τα πάρετε. Μην τους αφήσετε να σας ρεζιλέψουν. Ρεζίλέψτε τους εσείς. Αλλωστε το έκαναν ήδη όταν σας είπαν ότι ξέχασαν να το συζητήσουν.
Φλας μπακ μνήμης ...
Επιμένω να τονίζω - και σε άλλα σχόλια μου - ότι επιθυμούμε την επώνυμη στήριξη και όχι την ανώνυμη, στον αγώνα μας.
Μπήκαμε σε μια διαδικασία που ενδεχομένως μπορεί να μας βγάλει και σε κάποιο ξέφωτο.
Ο δρόμος δεν έχει γυρισμό και μπορεί να είναι ανηφορικός. Όμως, εμείς που μείναμε να παλεύουμε, είμαστε αποφασισμένοι να πολεμήσουμε. Πάνω απ' όλα για την προσωπική μας διαδρομή στο χώρο, την αξιοπρέπεια μας, το κούτελο μας απανταχού συνάδελφοι.
Το Sportime ήταν ιδέα και εξακολουθεί να παραμένει ιδέα, για εκείνους που ξέρουν τη δυναμική του, τη χημεία του με το αναγνωστικό κοινό.
Στα 14 χρόνια που βρίσκομαι στην εφημερίδα, οι παραστάσεις που αποκόμισα, αφήνουν ανεξίτηλο το πέρασμα του χρόνου, λες και ήταν χθες.
Στην Δαβάκη 1, με τον Χάρη Ξύδη που με γύρισε από το δρόμο όταν είδα τα κομπιούτερ και ... την έκανα (ούτε γραφομηχανή γνώριζα), τον Γιάννη Μαμουζέλο που στην έκδοση μας (21/2/1994) ήταν στα ... χιόνια (Χειμερινοί Ολυμπιακοί στο Λιλεχάμερ) - από τότε θα του έμενε η ιδέα να βγάλουμε ...λευκή την πρώτη σελίδα, τον Γιάννη Μαυροειδάκο που ένα πρωίνό μας άφησε φτωχότερους, σύξυλους και έφυγε για άλλες πολιτείες, μακριά μας. Κι ακόμη τον Σπύρο τον Βασιλάτο που είχε την φαεινή ιδέα να ρωτήσει εμένα για το πως δουλεύει το κομπιούτερ και έχασε 2-3 σελίδες βόλεϊ, τον Χρήστο Φασούλα, τον Αλέξανδρο Σόμογλου, τον Βασίλη τον Βέργη, τον Γιώργο τον Μανετάκη που βρισκόμασταν μαζι πάλι μετά από 11 χρόνια (1982-83 Φίλαθλος), τον Μένιο τον Σεβαστιάδη, τον Γιάννη Κούρκουλο,τον Κώστα τον Μπελιά, τον Γιώργο τον Κοσμά (δεν θα ξεχάσω το βράδι που του είχαν διαλύσει οι αλήτες το γόνατο και αυτός πέρασε με ΤΑΞΙ από την Κηφισίας για να παραδώσει - τα πήρα εγώ - τα χειρόγραφα του από την ΑΕΚ), τα υπόλοιπα παιδιά, (Μενδρινός, Μητροφάνης, Σαλταφέρης, Δημάτος) και άλλους, πολλούς από τα οποίούς εκεί τους γνώρισα σ' αυτό το σχολειό της δημοσιογραφίας, το εργαστήρι πραγματικών ιδεών και αρχών.
Αργότερα στον ημιώροφο της Δαβάκη 10, στην παρέα μας ήλθαν και άλλοι, η οικογένεια μεγάλωσε, τα φτερά μας άπλωσαν.
"Προπονητές έρχονται προπονητές φεύγουν", έλεγε ο Κωστάκης ο Ζαφείρης, στην καθημερινή σύσκεψη αλά Ξύδη, κόσμος πήγαινε κι ερχόταν, αλλά η ζωντάνια ζωντάνια, η δυναμική δυναμική.
Έως ότου αρχίσαμε τις ... ανηφόρες. Ψηλά στην Κατεχάκη, με τον Νικόλα τον Βασιλαρά να κάνει μπουκοτάζ στον καφετζή τον Γρηγόρη και να έρχονται οι καφέδες και τα τοστ, από διπλανό Καφέ, από την πίσω πλευρά του κτιρίου, με τον τρόπο που ανέβαιναν κάποτε οι καλόγεροι στα Μετέωρα, με εκείνη την ιστορική βραδιά της 14ης Δεκεμβρίου του 2002 με τον Σάκη Χριστόπουλο να ... "πλερώνει" και η εφημερίδα να βγαίνει με ηρωϊκό τρόπο ...
Περάσαμε και από Αγία Παρασκευή, ένα φεγγαράκι. Τότε που δεν χωράγαμε εκεί που μας έστειλε η έξωση από την Κατεχάκη, στριμοχνώμασταν μαζί με υπαλλήλους άλλης εταιρείας (!), γράφαμε από το ιντερνετ καφέ, από τα σπίτια μας. Στην παρέα μας και άλλα παιδιά, ο Στέφανος ο Κούμπης, ο Μπάμπης ο Παπάζογλου, ο Γιώργος Παχάκης, ο Μανώλης Γρηγοράκης.
Κατηφορίσαμε αμέσως μετά στο Παλαιό Φάληρο, με θέα το Σαρωνικό. Κόψαμε και τις - εννιά (9)! - πρωτοχρονιάτικες πίτες μας, κυνηγάγαμε φαντάσματα, αχυρανθρώπους, τρέξαμε, αγωνιστήκαμε, κρατήσαμε άσβεστο το φως της εφημερίδας. όπως τότε που μας απαγορευόταν η είσοδος, εκείνη την Κυριακή, στο κτίριο και ο Ζαφείρης καταργούσε από ... πρόεδρο τον Σάκη.
Και ήλθε η Μητροδώρου και ο Κολωνός. Και ήλθαν και άλλοι απίθανοι τύποι να μας πουλάνε εκδούλευση, να μας εμπαίζουν, μέχρι που όλα αυτά που τους λέγαμε για 6 μήνες συνεχώς, υποχρεώθηκαν να τα κάνουν πράξη. Πορευτήκαμε καλά, αλλά πληγωμένοι από τον ρεβανσισμό που είχε ενσκύψει. Μαχητές για την επιβιωση του Sportime ρίχθηκαν στο πυρ, στην απέξω. Ήλθαν και οι Ολυμπιακοί, ανοίξαμε σαμπάνιες για τη "Λένα σ' αγαπάμε", αλλά ο λύκος και αν εγέρασε μυαλό δεν είχε βάλει ...
Το έργο είχε και άλλα σενάρια άπαιχτα ακόμη ...
Ήλθαμε και στο Μοσχάτο, άρχισε και το ξήλωμα του πουλόβερ με χαρακτηριστικότερη ευκολία και εμφανή το λόγο και την επιδίωξη.
Το πειραματικό εργαστήριο - που λέει πιο πάνω ο φίλος Κώστας Μπάκος - καλά κρατούσε, καθημερινά μετριόμασταν και βρισκόμασταν λιγότεροι.
Κουρασμένοι, απηυδησμένοι, αηδιασμένοι, κουβαλώντας μια πορεία μέσα από Συμπληγάδες, κάπου, κάπου, κατεβάζαμε και τη σημαία μας, κουρνιάζαμε στους εαυτούς μας.
Έως ότου είπαμε ότι δεν πάει άλλο. Το βλέπεις πια στα πρόσωπα μας, το αισθάνεσαι όταν κάθεσαι και συζητάς για το κακό συναπάντημα που μας βρήκε, όταν συλλογιέσαι που ήσουν και που βρέθηκες ...
Για όλα αυτά, αλλά και ένα σωρό άλλα, που - επιτρέψτε μου και πιστέψτε με - δεν είναι εύκολο να καταγράψεις σε μερικές αράδες, όπως τώρα, ένας είναι ο δρόμος.
Αυτός της αξιοπρέπειας και του αγώνα.
Τραγική η κατάσταση...
Καλά όλα αυτά με τον εισαγγελέα, σωστή και η επίσχεση, αλλά ας μην ξεχνάμε και ότι η εφημερίδα έχει να βγει κοντά 15 μέρες. Ο κόσμος κοντεύει να την ξεχάσει. Όσο περνάει ο καιρός το τέλος μοιάζει αναπόφευκτο. Μπορεί να πει κανείς με σιγουριά ότι το Sportime θα κρεμαστεί ξανά στα περίπτερα; Οι συντάκτες εκτός από τη μάχη με την εργοδοσία έχουν να αντιμετωπίσουν και τη μάχη με τον χρόνο και το χρήμα. Τα αποθέματα έχουν εξαντληθεί και τα δανεικά -και αγύριστα- μέχρι πότε θα υπάρχουν; Στην πιάτσα η προσφορά εργασίας είναι μεγαλύτερη από τη ζήτηση. Όλοι ξοδεύουμε λεφτά κάθε μέρα για να μετακινούμαστε από και προς το Μοσχάτο. Χάνουμε ώρες και χρόνο που θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε διαφορετικά. Πόσο θα τραβήξει αυτή η κατάσταση;
Δεν υπάρχουν εγγυήσεις για την τελική έκβαση ακόμα και του πιο εύκολου αγώνα. Πόσο μάλλον όταν δεν είναι εύκολος αυτός ο αγώνας.
Ο Φώντας έχει δίκαιο.
Ολοι μαζί (όσοι απομείναμε πλέον) περάσαμε αρκετά, καταφέραμε πολλά και εμείς οι συντάκτες του Sportime πιστεύουμε ότι μόλις η εφημερίδα μας κυκλοφορήσει στα περίπτερα όπως πρέπει τότε θα γίνει αμέσως αντιληπτός ο λόγος που κάνει τη διαφορά!
Αλλωστε δεν γίνεται...
100 το Sportime
και 101 τα Sportime-άκια!
Πάλι ανώνυμα;
Έχει κάποια πρόταση να καταθέσει ο/η ανώνυμος/η που κάνει λόγο για "τραγική κατάσταση" πιό πάνω;
Κανείς δεν είπε ότι ο αγώνας είναι εύκολος. Αλλά στο Μοσχάτο, έτσι κι αλλιώς, αν είναι δυνατόν θα πάμε και με τα πόδια για να υπερασπίσουμε το ψωμί μας.
Μην παρεξηγείτε την τοποθέτησή μου περί... τραγικής κατάστασης! Αλήθεια είναι ότι τα πράγματα είναι τραγικά, όταν είμαστε τόσο καιρό απλήρωτοι και τα έξοδά μας τρέχουν. Απλά, το μόνο που ρώτησα είναι αν βλέπει κανένας ΦΩΣ σε αυτή την υπόθεση. Ολοι στο ίδιο στρατόπεδο είμαστε ρε παιδιά. Ίσως, όμως, να μην έχουμε όλοι τις ίδιες αντοχές και την ίδια οικονομική άνεση για να αντέξουμε στη μάχη με το χρόνο. Αν κάποιος ξέρει κάτι παραπάνω ας μας πει, τι βλέπει να γίνεται με την υπόθεσή μας. Ευχαριστώ και συγνώμη (έστω και ανώνυμα) αν δεν εξέφρασα σωστά την αγωνία μου.
Δημοσίευση σχολίου