Η Γαλέρα του Τύπου

Η επέλαση του εργασιακών συνθηκών γαλέρας στον Τύπο, με τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα το αιφνίδιο κλείσιμο του Ελεύθερου Τύπου, μας επιτρέπει να ξαναθυμηθούμε – τουλάχιστον εμείς οι εργαζόμενοι – την περίπτωση του «Ομίλου Sportime».
Ο κουρνιαχτός τότε (2 Απριλίου πέρυσι, κυκλοφόρησε για τελευταία φορά η εφημερίδα Sportime), κατακάθισε νωρίς, η εναγώνια προσπάθεια μας να ευαισθητοποιήσουμε όλους εκείνους που όφειλαν να βρεθούν μαζί μας, αλλά και να υπερασπίσουν τα δικαιώματα πολιτών – εργαζομένων, σε μια ευνομούμενη υποτίθεται πολιτεία, απέβη άκαρπη.
Αποτέλεσμα, οι εργαζόμενοι στην εφημερίδα Sportime, στην Αθλητική Ηχώ, στο ραδιόφωνο Sportime fm και στο site Sportime.gr, να μείνουν σαν τις καλαμιές στον κάμπο...
Απλήρωτοι από τον Νοέμβρη του 2007, ανασφάλιστοι από τα τέλη του 2007 (εκ των υστέρων υπήρξε ρύθμιση έως τον Οκτώβρη του 2008), χωρίς την παραμικρή αποζημίωση...
Από τότε, η υπόθεση βολοδέρνει στις αίθουσες των δικαστηρίων, κυνηγώντας φαντάσματα και απατεώνες, τους οποίους υποτίθεται το Κράτος και η αδέκαστη Δικαιοσύνη του, περιποιείται αναλόγως ...
Τόσο που, επιτρέπει για παράδειγμα, στην ίδια παρέα ... επενδυτών του Μοσχάτου – εκεί όπου ο «Όμιλος Sportime» - να διαπραγματεύεται και να πουλά το ραδιόφωνο με τη νόμιμη συχνότητα (ακούτε εκεί στο ΕΣΡ;), να ξαναβγάζει στην επιφάνεια το site με το λογότυπο της εφημερίδας Sportime (με κρατική διαφήμιση του ΟΠΑΠ παρακαλώ), να εκθέτει καθημερινά από άλλο site, συμφερόντων μέλους της «παρέας», τα εξώφυλλα της ιστορικής Αθλητικής Ηχούς, που είχε περιπέσει στα ίδια ... αρπακτικά, που βαυκαλίζονται ότι είναι μόνιμοι θαμώνες της Ευελπίδων, επομένως έχουν ... δικαστική ανοσία, που περιπαίζουν θεσμούς και δημόσιους φορείς, που τραβούν εν τέλει την κουρτίνα και να συνεχίζουν το θεάρεστο έργο τους ...
Πριν τον Ελεύθερο Τύπο, λοιπόν, υπήρχαν και άλλοι εργαζόμενοι, από άλλες εφημερίδες και άλλοι «Όμιλοι», που μπήκαν στη μέγγενη της εργασιακής αυθαιρεσίας. Από το Sportime, την Αθλητική Ηχώ, την Ώρα για Σπορ που μεταλλάχθηκε τόσες φορές, με ... δάχτυλο πάλι των Κωσταγιώργηδων του Μοσχάτου, το Ντέρμπι ...
Αλλά εκεί, φαίνεται, ήταν ... αθλητικοί, οπότε ο κουρνιαχτός που λέγαμε, ήταν άλλης ποιότητας ...
Εν τέλει, το νέο κρούσμα με τον Ελεύθερο Τύπο, που είναι μεν μαζικό αλλά όχι και το μοναδικό στα ΜΜΕ, όπου οι παραβάσεις και παραβιάσεις της εργασιακής νομοθεσίας παρελαύνουν ανενόχλητες, δεν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου αφού οι καμπάνες από την περίπτωση του Sportime είχαν ηχήσει δυνατά.
Το ντόμινο της εργασιακής γαλέρας στα ΜΜΕ είναι εδώ και μας προκαλεί όλους.
Πολύ περισσότερο την κοινή λογική και τη μνήμη μας.
Και για την ιστορία, τα ερωτήματα μας πέρυσι τέτοια εποχή για το Σκάνδαλο Sportime, ήταν:
*Ποιος ή ποιοι είναι οι νόμιμοι εκπρόσωποι της off shore εταιρείας όπου βρίσκεται ο τίτλος της εφημερίδας;
*Ποια η σχέση της Τράπεζας Πειραιώς και άλλων Τραπεζών με το Σκάνδαλο, από το 2001 μέχρι σήμερα, με συγκεκριμένους ανθρώπους και εταιρείες που βαρύνονται με σωρεία παράνομων δραστηριοτήτων;
*Ποια η συγκεκριμένη διαδρομή των εταιρειών στην εφημερίδα, από το 2002 μέχρι σήμερα και πως δικαιολογείται το αλλεπάλληλο γαϊτανάκι αλλαγών τους (Ευρωπαϊκός Τύπος – Εκδοτικές επιχειρήσεις Α.Ε, POINT Εκδοτική Α.Ε, Sportime Εκδοτική Α.Ε, Ευρωπαϊκό Κέντρο Αθλητικού Τύπου Α.Ε, μερικές από αυτές), με πρόσωπα υπαρκτά και ανύπαρκτα;
*Οι παρακρατηθείσες ασφαλιστικές των εργαζομένων, μέχρι και τον Νοέμβρη του 2007, έφτασαν ποτέ στα Ασφαλιστικά μας Ταμεία;
*Ο Κυριακόπουλος, που δεν έφερνε κανένα τίτλο αλλά ενεργούσε για λογαριασμό της εφημερίδας ως «ιδιοκτήτης» της τα τελευταία χρόνια, για τις διωκτικές και ελεγκτικές αρχές του Κράτους, τι ακριβώς είναι για να αυτοδιαφημίζεται ότι έχει κάπου 1.300 παρουσίες ως κατηγορούμενος στις δικαστικές αίθουσες της Ευελπίδων;
*Ποιος ή ποιοι διαπραγματεύονται και για λογαριασμό ποιων, «πωλήσεις» των Μέσων του «Ομίλου», το τελευταίο διάστημα;
*Η ΕΣΗΕΑ, που από το 2002 γνωρίζει πολύ καλά όλη την εξέλιξη του ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ, όπως γνωρίζει και τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν από τότε στην διαδρομή του, πως αξιολογεί και δραστηριοποιείται για την αποκάλυψη του, από τη στιγμή που η κερκόπορτα πάει να ανοίξει συνολικά για τον Ελληνικό Τύπο;
*Τα συναρμόδια υπουργεία (Τύπου, Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Δικαιοσύνης, Ανάπτυξης), ποιες συγκεκριμένες ενέργειες έλαβαν για την αντιμετώπιση σωρείας παρανομιών, από ανθρώπους και εταιρείες φαντάσματα, που καταπατούν κάθε έννοια Δικαίου;
*Πότε, το Υπουργείο Τύπου, έλεγξε τη νομιμότητα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της εφημερίδας, όπως παρέχει το δικαίωμα ο νόμος 1746/88 άρθρο 24 παράγραφος 4;
*Πως δικαιολογείται η δραστηριοποίηση και σε άλλα ΜΜΕ, χωρίς κανέναν έλεγχο, ανθρώπων με ποινικά μητρώα πλούσια, «τροφίμων» της Ευελπίδων, που ρεζίλεψαν τις ελεγκτικές αρχές;
*Πως η ευνομούμενη Πολιτεία αποδέχεται, χωρίς να αντιδρά, την εκτροφή τέτοιων σκανδάλων με κοινωνική και οικονομική διάσταση ;
Υπάρχουν άραγε, σήμερα, απαντήσεις, σ’ όλα αυτά;

Από την ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ SPORTIME